Onhandige ontmoetingen met oude vlammen, pijnlijke vergaderblunders en onduidelijke dresscodes op de bruiloft van de baas. In deze rubriek: sociaal ongemak op de werkvloer om van te genieten, uiteraard omdat iemand anders het meemaakt. Dit is het verhaal van Anna, die meer over haar baas weet dan ze zou willen.
“Ik heb in mijn carrière al heel wat werkplekken gezien, maar niets had me kunnen voorbereiden op de vreemde dynamiek die ik bij mijn tijdelijke job aantrof. Een paar maanden lang werkte ik op een kleine gemeentelijke dienst. De gemiddelde leeftijd lag 25 jaar hoger dan mijn eigen leeftijd en de koffiepauzes waren heilig. Het werd me al snel duidelijk dat dit geen alledaags kantoor was.
Opvallende telefoontjes
We werden vaak gebeld, wat voor dit soort kantoren en werk normaal is. Er viel me wel iets raars op. Om de zoveel dagen zat er een telefoontje tussen die anders van toon was. Toen dit weer voorviel, luisterde ik mee. De betreffende collega nam een geforceerd beleefde houding aan. Ze luisterde geduldig naar het geklaag aan de andere kant van de lijn en sprak instemmend, alsof ze een therapiesessie leidde in plaats van een zakelijk gesprek.
Tijdens een koffiepauze greep ik de kans om mijn verwarring te delen en vroeg voor de grap: “is het normaal dat we telefoontjes van exen van onze baas afhandelen?”.
Mijn collega’s keken elkaar aan en begonnen te lachen, “onze baas heeft ooit een relatie gehad een vrouw: Elise. Ze belt ons nu regelmatig op om over van alles en nog wat te klagen”.
TMI over de baas
Blijkbaar belt de ex-vriendin van de baas om te reclameren over hun oude huis, dat ze hun katten mist en over financiële afspraken die haar ex, onze baas dus, niet nakomt. Soms probeert ze informatie over zijn nieuwe vriendin te ontfrutselen. Mijn collega’s nemen de telefoontjes aan alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Helemaal opmerkelijk: ze verbinden haar nooit door naar de baas, “om hem te beschermen”.
Ik hoorde met klapperende oren privé details van mijn baas’ leven.
Er gingen heel wat weken voorbij waar we af en toe onderbroken werden door Elise die belde om te vragen of de lonen al gestort waren (zodat haar ex haar kon terugbetalen), om te vertellen waar het in bed aan ontbrak en om uit te wijden over zijn onsmakelijke eetgewoontes (curryworst met pindakaas). Ik hoorde het met klapperende oren aan.
Koningin ongemak
Tijdens mijn laatste week op deze dienst nam ik me voor dat als ik de kans kreeg, ik hier iets aan zou veranderen. Deels uit ongeloof dat dit nog langer “normaal” zou zijn, en deels om met een beetje ongemakkelijk vuurwerk af te sluiten.
Het was die week rustig en ik bemande de hoofdtelefoon. Het gehoopte en gevreesde telefoontje kwam binnen: Elise belde opnieuw. Ik deed iets wat niemand anders eerder had gedaan. Ik nam op en verbond haar met haar ex, onze baas. Hij was duidelijk verrast en een beetje geschokt dat Elise zo vaak belde en hij hier geen weet van had. De stemverheffing was door de muren heen te horen.
Geen contractverlenging
De situatie had een nieuw niveau van absurditeit bereikt, want niet veel later ontving ik (evenals de rest van het team) een vergaderverzoek om de ex-telefoontjes uit te klaren. Ik kreeg op de een of andere manier de schuld dat Ellise belde. De baas die zo zijn best deed zijn privéleven privé te houden, bleek zonder zijn weten een open boek te zijn.
De stiltes tijdens die meeting waren raar. Er moesten mensen huilen. De baas was eerst boos, daarna vol schaamte en uiteindelijk werd er onhandig gelachen. Ik kan redelijk wat ongemak aan, maar ik was bijzonder opgelucht dat mijn contract hier af liep, de aangeboden contractverlenging heb ik dan ook vluchtig afgewimpeld.”
